قانون نخست (AB 602) برای مقابله با «جعل عمیق» پورنوگرافیک و دومی (AB 730) برای جلوگیری از تأثیرات «جعل عمیق» در مبارزات (کمپین‌های) سیاسی بود. مع‌الوصف قانون دوم از درجه اعتبار ساقط شد. قانون AB 730 از توزیع محتویات بصری و صوتی فریب‌دهنده‌ای که باعث تخریب نامزدها یا تحریک رأی‌دهندگان به سوی کاندیدای رقیب می‌شود، جلوگیری می‌کند.
دونالد ترامپ در 20 دسامبر 2019 نخستین قانون فدرال ایالات متحده درباره «جعل عمیق» را امضا کرد. این مصوبه بخشی از قانون اعطای اختیار دفاع ملی[۱] (NDAA) برای سال مالی 2020 بود. همان‌طور که هالیت[۲] توضیح می‌دهد، قانون NDAA مستلزم سه چیز است: 1- ارائه گزارشی جامع درباره مسلح‌شدن بیگانگان به «جعل عمیق»، 2- اعلان هشدار از سوی دولت به کنگره نسبت به فعالیت‌های مربوط به «جعل عمیق» و اطلاعات گمراه‌کننده ازسوی بیگانگان با هدف آسیب‌رسانی به انتخابات آمریکا، 3- راه‌اندازی مسابقاتی با عنوان «جایزه جعل عمیق» برای ترغیب پژوهش‌ها و تجاری‌سازی تکنولوژی‌های مربوط به تشخیص جعل عمیق. این اقدامات منجر به مصوبه گزارش جعل عمیق سال 2019[۳] شد.
توصیه‌هایی در این راستا
با فرض اینکه سیاست‌گذاری علیه «جعل عمیق» کاری چالش‌برانگیز بوده و ضمناً «جعل عمیق» پیچیده‌ترین ابزار برای اشاعه اطلاعات گمراه‌کننده است، توصیه‌هایی برای پرداختن به این مُعضل در آینده مطرح می‌شود:
– تداوم قانون‌گذاری با هدف توقف «جعل عمیق» بدون آسیب‌زدن به مسئله آزادی بیان: «در واقع جعل عمیق مرزهای حقیقت را تیره و تار می‌کند و ما را به سوی یک جهان پساحقیقت می‌کشاند»[۴].
– استفاده از سیستم‌های موجود در غیاب یک سیستم کشف و مسدودسازی فراگیر: این کار به ما امکان می‌دهد تا کیفیت نهاییِ بهترین نرم‌افزارهای تشخیص جعل را بهبود ببخشیم. «از آنجایی‌که تکنولوژی جعل عمیق به سمت تولید محتوای جعلی با کیفیتی درحال پیشرفت می‌رود، احتمالاً به این زودی‌ها نتوان آنها را تشخیص داد.»[۵]
– استمرار سرمایه‌گذاری روی سیستم‌های کشف و مسدودسازی مؤثر: این امر بستگی به میزان تأمین بودجه برای دانشگاه‌ها و استارت‌آپ‌ها نیز دارد. همچنان که ناسیر ممون[۶] استاد علوم کامپیوتری دانشگاه نیویورک می‌گوید، «پولی برای این کار وجود ندارد، یعنی تنها معدودی از افراد این انگیزه را دارند تا درباره شیوه کشف جعل عمیق پژوهش کنند».[۷]
– «نگرانی اصلی استفاده از جعل عمیق در تبلیغات و اطلاعات گمراه‌کننده در مناطقی با دولت‌های ضعیف و تنش‌های قومی بنیادین است. …این محتوای بسیار تفرقه‌انداز به‌سرعت گسترش می‌یابد، زیرا به عواطف و هیجانات متوسل می‌شود».[۸]
بوید می‌گوید، «فارغ از بدگمانی‌ها پیرامون مداخلات هوش مصنوعی، همواره باید شکاک باشیم. حقیقت مسلّماً جایی در آن بیرون است… فقط ممکن است دسترسی به آن بیشتر از حالت معمول طول بکشد»[۹]. از نظر پروفسور بارت کوسکو[۱۰] این مسئله‌ای مهم‌تر است زیرا «اقدامات امنیتی جدید پیوسته بسیاری از ویدئو‌ها و تصاویر جعل عمیق را می‌یابند، ممکن است امنیتی کاذب به مردم القا شود و گمان کنیم که این وضعیت تحت کنترل است»[۱۱]. به‌علاوه همان‌طور که شیک[۱۲] پیش‌بینی کرده است، «دراین‌صورت پرسش نباید این باشد که چه زمانی جعل‌های عمیق سیاسی پدید آمدند؟ بلکه مسئله این است که چگونه می‌توان از شدت این اطلاعات گمراه‌کننده که از پیش واقعیت سیاسی ما را شکل داده‌اند، کاست؟»[۱۳]
بخش اول نوشته را از اینجا بخوانید.
