غافلگیری: شما احتمالاً با این قضیه موافقت کردهاید!
خود تولیدکنندگان روباتهای جاروبرقی خطرات فزاینده حریم خصوصی ناشی از دوربینهای دستگاهها را تأیید میکنند.
جونز، مدیر ارشد فناوری iRobot، میگوید: «وقتی تصمیم به سرمایهگذاری در بینایی کامپیوتر گرفتید باید در حفظ حریم خصوصی و تأمین امنیت بسیار مراقب باشید.
شما مزایایی را در قالب محصول به مصرفکننده میدهید اما باید حریم خصوصی و امنیت را بهعنوان یک اولویت در نظر بگیرید.»
درواقع، iRobot به MIT Technology Review میگوید که بسیاری از اقدامات حفاظت از حریم خصوصی و حفظ امنیت ، ازجمله استفاده از رمزگذاری، اصلاح منظم آسیبپذیریهای امنیتی، محدود کردن و نظارت بر دسترسی کارکنان داخلی به اطلاعات و ارائه اطلاعات دقیق درباره دادههای جمعآوریشده توسط دستگاه به مشتریان را در دستگاههای مشتریان اجرا کرده است.
اما بین نحوه بیان شرکتها در مورد حریم خصوصی و نحوه درک مصرفکنندگان آن اختلاف زیادی وجود دارد.
جن کالتریدر محقق اصلی پروژه «عدم درج حریم خصوصی» در موزیلا که دستگاههای مصرفکننده را ازنظر حفظ حریم خصوصی و امنیت بررسی میکند، میگوید: «بهعنوانمثال، دو واژه حریم خصوصی و امنیت بهآسانی باهم تلفیق میشوند.» «امنیت داده» به امنیت فیزیکی و سایبری یک محصول یا میزان آسیبپذیر بودن آن در برابر هک یا نفوذ اشاره دارد، درحالیکه «حریم خصوصی داده» به موارد زیر اشاره دارد:
۱)به وجود شفافیت ۲) آگاهی و توانایی کنترل دادههایی که شرکتها دارند ۳)نحوه استفاده از آنها ۴)چرایی به اشتراکگذاری دادهها ۵)محل و مدتزمان نگهداری و ۶) و اینکه برای شروع شرکت چه مقدار داده جمعآوری میکند.
کالتریدر با تأکید بر آسان بودن تلفیق این دو واژه، اضافه میکند، از زمانی که او در سال ۲۰۱۷ ردیابی محصولات را آغاز کرده امنیت بهتر شده درحالیکه حریم خصوصی بدتر شده است. او میگوید: «دستگاهها و برنامهها اکنون اطلاعات شخصی بسیار بیشتری را جمعآوری میکنند.»
نمایندگان شرکت همچنین گاهی از تفاوتهای ظریفی مانند تمایز بین «اشتراکگذاری» دادهها و «فروش» آنها استفاده میکنند که نحوه مدیریت حریم خصوصی را برای افراد غیرمتخصص سخت میکند. وقتی یک شرکت میگوید هرگز دادههای شما را نمیفروشد به این معنی نیست که از آن استفاده نمیکند یا برای تجزیهوتحلیل با دیگران به اشتراک نمیگذارد.
این تعاریف گسترده از جمعآوری دادهها اغلب تحت خطمشیهای حریم خصوصی شرکتها قابلقبول خواهد بود. تقریباً همه خطمشیهای حریم خصوصی حاوی زبانی (که ریچ آن را چنان گسترده میخواند و اساساً هر چیزی را مجاز میداند) هستند که اجازه استفاده از دادهها را برای اهداف «بهبود محصولات و خدمات» میدهد.
توسعهدهندگان بهطور سنتی در مسائل امنیتی خیلی خوب نیستند. نگرش آنها به این صورت است که: «روی کارآمدی دستگاه کار کنید، اگر از کارآمد بودن آن اطمینان حاصل کردید، محصول را ارسال کنید.» و اینجاست که رسوایی پدید میآید.
درواقع، MIT Technology Review سیاست حفظ حریم خصوصی در ۱۲ روبات جاروبرقی را بررسی کرده و همه آنها، ازجمله iRobot، حاوی زبان مشابهی در مورد «بهبود محصولات و خدمات» بودند. بسیاری از شرکتهایی که MIT Technology Review برای اظهارنظر به آنها مراجعه کرده به سؤالاتی در مورد اینکه آیا «بهبود محصول» شامل الگوریتمهای یادگیری ماشین میشود یا خیر، پاسخ ندادند. اما Roborock و iRobot میگویند که این امر را مدنظر قرار دادهاند.
تقریباً همه خطمشیهای حریم خصوصی حاوی زبانی هستند که اجازه استفاده از دادهها را برای اهداف «بهبود محصولات و خدمات» میدهد.
بروکمن میگوید: ازآنجاییکه ایالاتمتحده فاقد یک قانون جامع برای حفظ حریم خصوصی دادهها است و در عوض به مجموعهای از قوانین ایالتی، بهویژه قانون حفظ حریم خصوصی مصرفکننده کالیفرنیا تکیه میکند، این سیاستها و خطمشی حفظ حریم خصوصی شرکتهاست که مسئولیتهای قانونی آنها را شکل میدهد. او خاطرنشان میکند: «بسیاری از سیاستهای حفظ حریم خصوصی میگویند: میدانید ما این حق را برای خود محفوظ میدانیم که دادههای شما را با شرکای انتخابی یا ارائهدهندگان خدمات به اشتراک بگذاریم. این بدان معناست که مصرفکنندگان احتمالاً موافقت میکنند که دادههای خود را با شرکتهای دیگری به اشتراک بگذارند(خواه این شرکتها را بشناسند، خواه نه).
بروکمن توضیح میدهد که موانع قانونی شرکتها برای جمعآوری مستقیم دادهها از مصرفکنندگان نسبتاً کم است. FTC یا دادستان کل ایالتی در آمریکا ممکن است در صورت وجود اقدامات «غیرمنصفانه» یا «فریبکارانه» وارد عمل شود، اما این اقدامات بهطور محدود تعریفشدهاند، مگر اینکه سیاست حفظ حریم خصوصی صریحاً این مورد بپردازد که: «ما بهطرف قرارداد اجازه نمیدهیم به اطلاعات شما نگاه کند» ولی شرکتها بههرحال آن اطلاعات را به اشتراک میگذارند. بروکمن میگوید راه اصلی برای FTC در «اجرای حریم خصوصی ازلحاظ تاریخی» بررسی قوانین صریح شرکتها است و شرکتها احتمالاً در مورد فریبکاری در این مورد مشکلی ندارند. درعینحال اثبات ناعادلانه بودن یک عمل مسئولیتهای دیگری ازجمله اثبات آسیب آن عمل را به همراه دارد. او میافزاید: «هیچ دادگاهی به چنین چیزی رأی نداده است.»
سیاستهای حفظ حریم خصوصی اکثر شرکتها بهاستثنای چند مورد، حتی به دادههای سمعی و بصری در حال ضبط اشاره نمیکنند. سیاست و خطمشی حفظ حریم خصوصی iRobot اشاره میکند که دادههای سمعی و بصری را تنها در صورتی جمعآوری میکند که فردی تصاویر را از طریق برنامه تلفن همراه خود به اشتراک بگذارد. سیاست حفظ حریم خصوصی الجی برای دوربین Hom-Bot Turbo+ با قابلیت Al-enabled توضیح میدهد که این برنامه دادههای سمعی و بصری، از جمله اطلاعات صوتی، الکترونیکی، بصری یا اطلاعات مشابه مانند عکسهای نمایه، ضبطهای صوتی و ضبطهای ویدئویی را جمعآوری میکند.
علاوه بر این، سیاست حفظ حریم خصوصی روبات جاروبرقی Jet Bot AI+ سامسونگ با لیدار و Powerbot R7070 که هر دو دارای دوربین هستند، اطلاعاتی که شما در دستگاه خود ذخیره میکنید از جمله عکسها، مخاطبین، گزارشهای متنی، تعاملات لمسی، تنظیمات و اطلاعات تقویم را جمعآوری میکند. همچنین صدای شما را زمانی که از دستورات صوتی برای کنترل یک سرویس استفاده میکنید یا با تیم خدمات مشتری ما تماس میگیرید ذخیره و استفاده میکند. درعینحال سیاست حفظ حریم خصوصی Roborock هیچ اشارهای به دادههای سمعی و بصری نمیکند، اگرچه نمایندگان این شرکت به MIT Technology Review میگویند که مصرفکنندگان در چین این اختیار را دارند که آن را به اشتراک بگذارند.
هلن گرینر[۱]، یکی از بنیانگذاران iRobot، که اکنون استارت آپی به نام Tertill که مرکز فروش روبات وجین باغچه است را اداره میکند، تأکید نموده که شرکتها در جمعآوری تمام این اطلاعات، قصد نقض حریم خصوصی مشتریان خود را ندارند. او میگوید آنها فقط سعی میکنند محصولات بهتری بسازند یا در خصوص iRobot، امکان پاکسازی بهتر در جاروبرقیها را برای مردم به ارمغان بیاورند.
بااینحال حتی بهترین تلاشهای شرکتهایی مانند iRobot بهوضوح شکافهایی را در حفاظت از حریم خصوصی ایجاد میکند. گییز[۲]، هکر اینترنت اشیاء، میگوید: «این قضیه بیشتر از اینکه به مسئلهای بدخواهانه شباهت داشته باشد، نشاندهنده بیکفایتی است. توسعهدهندگان بهطور سنتی در مسائل امنیتی خیلی خوب نیستند. نگرش آنها به این صورت است که: «روی کارآمدی دستگاه کار کنید، اگر از کارآمد بودن آن اطمینان حاصل کردید، محصول را ارسال کنید.» و سپس اینجاست که رسوایی پدید میآید.»
رُبات جاروبرقی نقطه شروع است
اشتها برای جمعآوری اطلاعات در سالهای آینده بسیار بیشتر از حال حاضر خواهد شد. جاروبرقیها فقط زیرمجموعه کوچکی از دستگاههای متصل هستند که در سراسر زندگی ما در حال تکثیرند و بزرگترین برندها در روبات جاروبرقی از جمله iRobot، Samsung، Roborock و Dyson در مورد جاهطلبیهای بسیار بزرگتر از تمیز کردن خودکار کف خانه صحبت میکنند.
ماریو مونیخ[۳]، معاون ارشد فناوری iRobot در توضیح اهداف شرکت در سال ۲۰۱۸، در ارائهای درباره Roomba 980، اولین جاروبرقی دارای بینایی کامپیوتری شرکت، تصاویری ازنقطهنظر دستگاه شامل یک آشپزخانه با میز و صندلی و چهارپایه در کنار آن را نشان داده و نحوه برچسبگذاری، مشاهده و دریافت آنها توسط الگوریتمهای روبات را بیان کرد. مونیخ توضیح داد: «چالش محدود به جاروبرقی نیست، بلکه چالش با روبات است. ما دوست داریم محیط را بشناسیم تا بتوانیم عملکرد روبات را تغییر دهیم.»
این مأموریت بزرگتر در آنچه برای برچسبگذاری از حاشیهنویسان دادههای Scale خواسته شد مشهود است، از آنها خواستهشده علاوه بر مواردی که ممکن است روی زمین وجود داشته باشد و باید از آنها اجتناب کرد (ویژگی که iRobot به آن اشاره میکند)، مواردی مانند “کابینت”، “میز آشپزخانه” و “قفسه” را نیز برچسب بزنند. آنها از این طریق به دستگاه سری J Roomba کمک میکنند تا کل فضایی را که در آن کار میکند تشخیص دهد.
شرکتهایی که روباتهای جاروبرقی را تولید میکنند در حال سرمایهگذاری بر روی ویژگیها و دستگاههای دیگری هستند که ما را به آیندهای با قابلیت روباتیک نزدیکتر میکنند. جدیدترین محصول Roombas را میتوان از طریق Nest و Alexa بهصورت صوتی کنترل کرد. این دستگاهها میتوانند بیش از ۸۰ شی مختلف را در اطراف خانه تشخیص دهند. در همین حال روبات جاروبرقی Deebot X1 متعلق به شرکت Ecovacs، با دستیار صوتی اختصاصی این شرکت ادغام شده است. علاوه براین شرکتهایی نظیر سامسونگ نیز تمرکز خود را بر روباتهای همراه و سایر لوازم هوشمند مانند اجاق هوشمند مجهز به دوربین معطوف کردهاند.
شاید تعجبآور نباشد که سیاست عمومی شروع به انعکاس نگرانی فزاینده عمومی در مورد حریم خصوصی دادهها کرده است. از سال 2018 تا 2022، در ایالتهایی که محافظت از حریم خصوصی را در نظر گرفته و تصویب میکنند، افزایش قابلتوجهی به قوانین مانند قانون حفظ حریم خصوصی مصرفکنندگان کالیفرنیا و قانون حفظ حریم خصوصی اطلاعات بیومتریک ایلینویز مشاهده شده است. در سطح فدرال، FTC قوانین جدیدی را برای سرکوب نظارت تجاری مضر و شیوههای امنیتی ضعیف اطلاعات (ازجمله مواردی که در اطلاعات آموزشی استفاده میشود) در نظر میگیرد. در دو مورد، FTC علیه استفاده نامعلوم از اطلاعات مشتری برای آموزش هوش مصنوعی اقدام کرده است و درنهایت شرکتهای «Weight Watchers International» و توسعهدهنده اپلیکیشن عکس «Everalbum» را مجبور به حذف اطلاعات جمعآوریشده و الگوریتمهای ساختهشده از آن کرده است.
بااینحال، هیچیک از این تلاشهای مقطعی به بازار رو به رشد حاشیهنویسی دادهها نمیپردازد و اقدامی در راستای تکثیر شرکتهای مستقر در سراسر جهان یا انعقاد قرارداد با کارگران گیگ جهانی که اغلب در کشورهایی که قوانین حفاظت از دادههای کمتری دارند، با نظارت کمی کار میکنند، نمیکند.
گرینر طی اظهارنظری اعلام کرد که شخصاً نگران پیامدهای iRobot برای حفظ حریم خصوصی نیست، اگرچه میداند که چرا برخی از افراد ممکن است احساس متفاوتی داشته باشند. درنهایت او درباره حریم خصوصی ازنظر انتخاب مصرفکننده اینگونه توصیف کرده: «هرکسی که واقعاً نگران این مسئله باشد بهسادگی نمیتواند چنین دستگاهی را بخرد.»
اما او در ادامه میگوید:
«همه باید بتوانند در مورد حریم خصوصی خود تصمیم بگیرند و من میتوانم به شما بگویم اکثراً مردم تصمیم میگیرند که امکانات را تا زمانی که با قیمت مقرونبهصرفه تحویل داده شود، داشته باشند.»
اما همه با این چارچوب موافق نیستند و دلیل آن تا حدی این است که انتخاب کاملاً آگاهانه برای مصرفکنندگان بسیار چالشبرانگیز است. ویتاک، دانشمند اطلاعات دانشگاه مریلند میگوید رضایت باید بیش از یک «تکه کاغذ» برای امضا یا یک خطمشی حفظ حریم خصوصی باشد. او توضیح میدهد که رضایت آگاهانه واقعی به این معنی است که فرد بهطور کامل این روش و خطرات آن و چگونگی کاهش این خطرات را درک نموده و بداند از چه حقوقی برخوردار است. اما این کار بهندرت بهصورت جامع اتفاق میافتد، بهخصوص زمانی که شرکتها روباتهای قابلستایش خود را با ادعای «تحویل کف تمیز با یک کلیک» به بازار عرضه میکنند.
بخش نخست مقاله را از اینجا بخوانید.
بخش دوم مقاله را از اینجا بخوانید.