هوش مصنوعی رشته علمی فنی جدیدی است که تأثیر غیر قابل انکاری بر اکثر فناوری‌ها داشته است. ایده اصلی هوش مصنوعی از فلاسفه کلاسیک نشات می‌گیرد. از نیمه دوم قرن بیستم تاکنون دانشمندان بسیاری در این زمینه فعالیت کرده‌اند و همچنان کارهای بسیاری برای انجام باقی مانده است. هوش مصنوعی، شاخه‌ای از علوم رایانه محسوب می‌شود و از سه مقوله علمی با عناوین شبکه‌های عصبی، سیستم‌های استدلال فازی و الگوریتم ترکیب یافته است. هدف هوش مصنوعی، نزدیک‌سازی رفتار و پاسخ یک سامانه رایانه‌ای به الگوهایی است که انسان براساس آن‌ها رفتار می‌کند. مهم‌ترین اهداف متخصصان هوش مصنوعی، تولید ماشین‌هایی است که دارای احساسات بوده، توانایی تعمیم و کاربست تجربیات گذشته در شرایط مشابه جدید را داشته و قادر به گسترش دامنه دانش و تجربیات خود باشند. امروزه هوش مصنوعی در حوزه‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این حوزه‌ها عبارتند از: پزشکی، علوم هوافضا، اکتشافات، تسلیحات نظامی، پیشبینی وضع هوا، نقشه‌برداری و شناسایی عوارض، تشخیص صدا، تشخیص گفتار، تشخیص دست خط، بازی‌ها و نرم‌افزارهای رایانه‌ای. هوش مصنوعی، شاخه‌های متنوعی دارد، ازجمله شبکه‌های عصبی مصنوعی، پردازش تصویر و بینایی ماشین، الگوریتم‌های تکاملی، سیستم‌های خبره، یادگیری ماشین، داده‌کاوی، پردازش زبان طبیعی، بازشناسی گفتار و بسیاری از حوزه‌های دیگر. همچنین رشته هوش مصنوعی و روباتیک به‌رغم فارغ‌التحصیلان زیادی که در کشورمان دارد، تا حدودی گمنام است، اما با توجه به کاربردهای گسترده آن درحال توسعه است. در آینده نه چندان دور فناوری هوش مصنوعی با زندگی بشر هم‌زیستی تنگاتنگی خواهد داشت. از آن‌جایی که سامانه‌های هوش مصنوعی هم ممکن است مرتکب تخلف و جرم شوند، از این‌رو جامعه نیازمند وضع قوانینی است که از تخلفات و جرائم سامانه‌های هوشمند پیشگیری می‌کنند و در صورت وقوع، دادرسی را برای محاکم ممکن می‌سازد.