«تاریک‌ترین ساعت» در روشنای نقد فرتور
در این برنامه ابتدا شرکت‌کنندگان، فیلم مورد نظر را به‌صورت گروهی تماشا کرده و سپس آقای رضا نصیری به بررسی و نقد اثر پرداخت. آقای نصیری در ابتدای سخنان خود به معرفی فیلم «تاریک‌ترین ساعت» پرداخت و به نکات کلیدی در مورد ساختار و محتوای آن اشاره کرد. این فیلم که در سال ۲۰۱۷ ساخته شده و برنده دو جایزه اسکار است، به بررسی ابعاد مختلف سیاسی و اجتماعی زمان جنگ جهانی دوم و رهبری وینستون چرچیل می‌پردازد.
سیاست بر پرده نقره‌ای، مأموریت سینمای راهبردی
آقای نصیری با بیان اینکه سینمای راهبردی به معنای تبدیل مفاهیم مهم به تصویر و احساس برای مخاطب است، توضیح داد که در این نوع سینما، ارتباط عاطفی با شخصیت‌ها و داستان‌ها بسیار حائز اهمیت است. وی همچنین به تفاوت سینمای سفارشی و سفارشی‌پردازی اشاره کرد و تأکید کرد که در هیچ جای دنیا سینمای غیرسفارشی وجود ندارد.
تحلیل فنی و مفاهیم فیلم
نصیری در ادامه به تحلیل فنی فیلم پرداخت و به جزئیات نورپردازی و حرکت دوربین اشاره کرد. او خاطرنشان کرد که کارگردان با استفاده از تکنیک‌های خاص، به ایجاد حس و فضای جنگی و سیاسی در فیلم کمک کرده است. وی به صحنه‌های کلیدی و نحوه معرفی شخصیت چرچیل و دیگر شخصیت‌های فیلم پرداخت و به نقش مهم نورپردازی در انتقال احساسات و مفاهیم اشاره کرد.
آینه تاریخ، از چرچیل تا ایران
در بخش دیگری از سخنان خود، نصیری به مقایسه وضعیت سیاسی آن زمان با شرایط فعلی ایران پرداخت و به اهمیت مقاومت و ایجاد آمیختگی سیاسی با همسایگان اشاره کرد. وی بر لزوم تقویت روابط بین‌المللی و توجه به منافع ملی تأکید کرد و گفت که باید از تجارب تاریخی برای مدیریت بهتر در شرایط فعلی بهره برد.
در پایان جلسه، فرصتی برای پرسش و پاسخ به حضار داده شد و برخی از شرکت‌کنندگان نظرات و سؤالات خود را در مورد تحلیل‌های ارائه شده مطرح کردند.